9 maanden geleden leerde ik jou kennen, en oh wat was ik blij,

Het was liefde op de eerste “app”, en ik dacht, eindelijk een vrouw die past bij mij.

3 weken later volgde de eerste date,

We vonden het beide erg spannend, en van de zenuwen hebben we aardig wat peentjes gezweet.

We deden, dachten en praatten hetzelfde, wie had dat gedacht,

Jij was echt de vrouw waar ik al die tijd op had gewacht.

Samen lachen en samen huilen,

Maar ook samen in Zuid Frankrijk in een tentje schuilen.

Na onze vakantie trok jij al vrij snel bij mij in huis,

En al snel werd Coevorden ook jouw thuis.

Samen met Mango en Balou,

Leefden wij al erg naar de toekomst toe.

We spraken over kinderen en een groter huis op z’n tijd,

En van die plannen heb ik nog steeds geen spijt.

Toen kreeg jij gezondheidsklachten en werd je vaak onwel,

Het ziekenhuis was het gevolg, nee dat was geen eerlijk spel.

De artsen hebben gevochten voor jouw leven en ook jij lieve Ans,

Hoe oneerlijk het ook was, je kreeg geen tweede kans.

Gelukkig was dit alles voor jou zonder pijn,

En dat is waar we allen erg dankbaar voor zijn.

Ik had jou in Emmen de belofte gedaan dat als je dit alles zou overleven ik met je zou trouwen,

Het mocht niet zo zijn, maar ik zal altijd zielsveel van je blijven houden.

Ik zie jou zeker weer in een volgend leven,

En dan zal ik je alsnog die trouwring geven.

Dat is en blijft mijn belofte aan jou,

Rust nu maar zacht en onthoud, Ik hou van jou…